Huib is geboren in Indonesië, opgegroeid in het voormalige Perzië en kwam als 12-jarige naar Haarlem. Na zijn HBS studeerde hij aan de Trent Poly (Art and Design Division) in Nottingham, England.
Van 1977 tot 1984 runde Huib een reclamestudio in Zandvoort, waarna hij, met een tussenstop van acht maanden in Zuid-Afrika, neerstreek in Barcelona, Spanje. Hier werkte hij tot 1992 als freelance illustrator. Sindsdien woont en werkt Huib in Haarlem, waar hij zijn beroep van illustrator al jarenlang combineert met het schilderen. Zijn tekenstijl is duidelijk die van iemand uit de reclamewereld, tegen het realistische aan.
Huib werkt voornamelijk met watervaste inkten bij zowel de illustraties, als de aquarellen en gebruikt voor zijn schilderijen bij voorkeur acryl.
Born in Indonesia and raised in Persia, Huib came to Holland at the age of 12 to attend secondary school. He then proceeded to study at the Trent Poly (Art and Design Division) in Nottingham, England, where he graduated in 1974.
From 1976 till 1984 Huib ran an Advertisement Studio in Zandvoort, the Netherlands, but eventually, after a brief spell in South Africa, ended up in Barcelona, Spain. After seven years of working in this city, mainly for publishers as an illustrator, he returned to Holland and now lives and works in Haarlem, where he combines his work as a freelance illustrator with his real passion, painting.
Whereas his illustrations and aquarelles are mainly watercolor inks, he prefers acrylic for his paintings.
Né en Indonésie Huib a grandi en Perse. Il est arrivé en Hollande à l’âge de 12 ans à fin de suivre l’école secondaire. Et ensuite il fait ses études à la Trent Poly (Division Art et Design) à Nottingham, en Angleterre, où il a obtenu son diplôme en 1974.
De 1976 à 1984 Huib a eu un studio de publicité à Zandvoort, Pays-Bas, mais finalement, après un bref passage à l’Afrique du Sud, il atterrit à Barcelone, Espagne. Pendant sept ans il travaille dans cette ville, surtout pour les éditeurs comme illustrateur, ensuite il est retourné aux Pays-Bas et vit et travaille depuis lors à Haarlem, où il combine son travail comme d’illustrateur indépendant avec sa véritable passion, la peinture.
Bien que ses illustrations et aquarelles sont principalement des encres à l’aquarelle, il préfère l’acrylique pour ses peintures.
De solotentoonstelling Abibiman Effe (oktober 2018) van Huib van den Broek in de Zocherlounge in Bloemendaal, ademde Afrika. De wervelende opening met Ghanese drums en dans, opzwepende ritmes en een enthousiast publiek droegen daar welwillend toe bij. Maar meer nog deden dat de ruim 25 schilderijen waar de bezoekers voor gekomen waren. De in acryl geschilderde werken brachten hartverwarmend Afrika naar herfstachtig Nederland.
De Zocherlounge is een 170 jaar oud kerkje dat staat op het terrein van het vroegere Provinciaal Psychiatrisch Ziekenhuis Bloemendaal. Het karakteristieke rijksmonument is in neoclassicistisch stijl gebouwd. Het is een historisch pand met een rijke geschiedenis vol verhalen. Door de eigenaren omgetoverd tot een plaats voor kunst, cultuur en ontmoeting. In de ruime, intiem gebleven witgepleisterde hoofdruimte komt kunst aan de muur uitstekend tot zijn recht. Dat is zeker het geval bij de kleurrijke schilderijen van Huib. Karakteristieke portretten van Oost-Afrikaanse stammen in hedendaagse uitvoering. Niet naar model geschilderd, maar naar typering van gelaat, kleding en opsmuk.
De kunstenaar gaf de serie portretten de naam Abibiman Effe. In het Akan betekent het: Mooi Afrika. Niets te veel gezegd over de bewoners van een eeuwenlang gekoloniseerd en achtergesteld continent. Waar het droge steppengebied de kraamkamer was van zowel het menselijk bestaan als hoogstwaarschijnlijk ook de eerste uitingen van beeldende kunst. Ik opende de tentoonstelling van Huib de avond voor ik naar Afrika vertrok. Onder meer voor het (wederom) genieten en bestuderen van hedendaagse Afrikaanse kunst in musea en galerieën. Ook voor het bezoeken van vindplaatsen van vroege afbeeldingen van kunst in Zuidelijk Afrika. Graveringen, tekeningen en afbeeldingen in kleur op rotsblokken in grotten of overhangende rotsformaties. Altijd in een imposante landschappelijke omgeving.
Deze tekst schreef ik na een verblijf van in totaal tien weken in de West- Kaap van Zuid-Afrika, een smeltkroes van mensen uit het hele Afrikaanse continent. Wat de portretten van Huib betreft kon ik na terugkomst een duidelijke conclusie trekken: ze zijn het gevoel van Afrika. Aards, kleurrijk, tribale trots. Er is misschien één facet dat zijn portretten niet hebben in vergelijking met veel hedendaagse Afrikaanse kunst: zijn uitbeeldingen geven geen maatschappijkritische kijk op het huidige Afrika, noch die uit het koloniale of slavenverleden. Bij hedendaagse kunstenaars uit het continent en in Afrikaanse musea staan die onderwerpen, begrijpelijkerwijs, zeer in de belangstelling. Meestal creatief geslaagd, soms met een overdreven gekunsteldheid. Huib is neutraal gebleven. Hij heeft in de gezichtsuitdrukking de menselijke authenticiteit van Afrika gezocht. Niet de Afrikaanse mens in de rol van slachtoffer of opstandige manifestant. Zonder overigens zijn ogen te sluiten voor de problematische praktijken die er in dat werelddeel in het verleden plaatsvonden, met resten van dat politieke en culturele verleden die helaas nog niet zijn uitgewist.
Huib woonde in zijn jeugd en daarna lang genoeg in landen onder de evenaar om de geschiedenis van die zuidelijke gebieden goed te hebben leren kennen. Hij heeft er een grote liefde voor de tribale bewoners uit regio’s in Afrika aan overgehouden. In zijn reeks portretten heeft hij uiting willen geven aan zijn betrokkenheid met hen.
Er is nog een vermeldenswaard onderdeel in zijn oeuvre waarin hij het Afrikagevoel weet op te roepen. Dat zijn de schilderijen over het fascinerende dierenleven. Hij sluit hier aan bij een genre dat onverkort ook bij hedendaagse Afrikaanse schilders op belangstelling mag rekenen: de grootsheid van de natuur. Niet in de laatste plaats uitgedrukt in de dier- en vogelsoorten die er hun biotoop hebben. Ook Huib heeft zich in dit genre niet onbetuigd gelaten, gezien zijn eerdere reeks schilderijen met treffende dieruitbeeldingen. Ook deze schilderijen zijn kleurrijk Afrikaans en natuur-dynamisch. Door de werveling van kleuren, de snelle, spontane schilderstreek van voor- en achtergrond, en de sterk geabstraheerde uitvoering van de afgebeelde diersoort, hebben deze werken een opmerkelijk abstract coloriet. Ze behouden dat abstracte ook na de eerste oogopslag. Dat levert bij het kijken een aangename spanning op. Net als bij het spotten in de echte natuur moet je speurend en met aandacht kijken voor je door hebt welk dier je ziet. Ook de dieruitbeeldingen van Huib zijn het waard om er de nodige aandacht aan te geven.
Huib bekeerde zich pas op latere leeftijd tot de autonome schilderkunst. Voor die tijd had hij het leven van een kosmopoliet. Dat wordt je, al of niet gewenst, als je vader bij Shell werkt en op exotische plaatsen over de hele wereld onderkomens van het personeel moet bouwen. Zo bracht Huib jaren door in Indonesië, Iran, het Midden-Oosten en diverse Oost-Afrikaanse landen. In het Verenigd Koninkrijk studeerde hij binnenhuisarchitectuur en grafische vormgeving (Trent Poly, Nottingham). Hij werkte in Spanje jarenlang als reclametekenaar, striptekenaar en illustrator. Nadat hij uiteindelijk in Nederland was neergestreken, begon hij in Haarlem een bureau in de artistieke disciplines die hij in Spanje had beoefend. Tot het kunstenaarsbloed begon te kruipen naar waar het niet gaan kan: de vrije kunsten.
Enkele jaren geleden koos Huib voor de vrijheid van de autonome kunst. Met al de aantrekkelijke en de mindere geneugten die daar aan verbonden zijn. De herinnering aan Afrika bleef knagen. Het gevoel naar de mensen die hij er ontmoette moest er uit. Vandaar de zoektocht naar de Afrikaanse mens in zijn portretten, vandaar: Abibiman Effe. Haarlem, maart 2019.
Prof. Dr. Ruud Lapré
www.ruud-lapre.nl